Leeuwarden. Hoofdstad van een landsdeel waarin water de hoofdrol speelt. Ze zijn het zich niet bewust, je kinderen, dat hun spel een afspiegeling is van de kolossale waterpret in de rest van de provincie. Je hebt je armen over elkaar geslagen, je knieën zijn iets gebogen. Zo kun je langer staan. Mooi toch, hoe kinderen zich nooit bezig houden met de toekomst. Doorweekt zijn ze, en jij hebt in je rugzak alles bij je, behalve droge kleren. Maar ach, het is meer dan dertig graden. Op weg naar de auto zal de zomerwind straks vermoedelijk hun kleertjes drogen. Toen jij klein was smeet pake je in de vaart als het zulk heet zomerweer was. ‘Kinderen moeten zwemmen voordat ze kunnen lopen’, riep hij, als je hoestend kwam bovendrijven. Je paniek liet zich op den duur verdrijven door het vertrouwen dat hij je er heus wel uithaalde als je niet meer wist wat boven en wat onder was. Met harde hand. Dan is dit toch beter. Spelen met water, in plaats van een speelbal te zijn van de ruwe golfslag in de diepe, donkere vaart.
Je huivert. Klapt in je handen. ‘Kom kinderen, we gaan.’