Het is het laatste weekend van de Kerstvakantie en het is koopzondag. De verlokking is te groot, ze gaan nog even naar de stad. In de Oude Kijk in’t Jatstraat valt hun oog op een etalage waarin het nog volop Kerst is. Hun handjes op het raam, hun ogen vastgezogen in de flonkering van de vele lichtjes. Nog even de betovering van die magische dagen waarin tijd geen rol leek te spelen. Was het maar altijd zo. Maar maandag is er weer school, en kantoor, en zijn er de boodschappen die moeten worden gedaan. Het normale leven neemt een aanvang. Dus blijven ze nog even staan, gevangen in het beeld van een barmhartige episode waarin die verplichtingen niet bestonden. Nog even, nog even …